اثربخشی پروتکل درمان بی خوابی مبتنی بر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای (tDCS)بر شدت بی خوابی و خلق زنان مبتلا به بی خوابی مزمن

بی خوابی شایعترین اختلال خواب است که با بیشبرانگیختگی قشری همراه می باشد. تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای (tDCS) به طور بالقوه حالت قشری مرتبط با بی خوابی را اصلاح می کند. ما فرض کردیم با به کارگیری tDCS می توان شدت بی خوابی و علایم عاطفی ناشی از آن را بهبود بخشید.

مطالعه حاضر طرح آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که از تیر تا آذر 1401 در مرکز تحقیقات اختلالات خواب شغلی بیمارستان بهارلو و کلینیک خواب بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد. 32 زن مبتلا به بی خوابی به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. تحریک فعال جریان مستقیم فراجمجمه ای شامل تحریک آنودال ناحیه گیجگاهی فوقانی (STG) چپ و تحریک کاتودال قشر پیش پیشانی      پشتی-جانبی (DLPFC) راست و قشر حرکتی ثانویه (SMA) چپ با شدت دو میلی آمپر به مدت 30 دقیقه، در          12 جلسه (هفته ای سه بار) برای گروه آزمایشی اجرا شد. در گروه کنترل نیز تحریک ساختگی به مدت 30 دقیقه در طی 12 جلسه (هفته ای سه بار) انجام گرفت. شرکت کنندگان پیش و پس از مداخله توسط شاخص شدت بی خوابی (ISI) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS) موردارزیابی قرار گرفتند.

نتایج نشان داد درمان الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بر شدت بی خوابی و عاطفه مثبت و منفی موثر بوده است (001/0>P، 19/87F=). مقدار این تاثیر (eta2) در متغیر شدت بی خوابی، عاطفه منفی و مثبت به ترتیب 64/0، 34/0 و 6/0 می باشد.

بر طبق نتایج، پروتکل درمانی طراحی شده ما برای درمان بی خوابی، به طور معناداری شدت بی خوابی را در زنان مبتلا به بی خوابی مزمن کاهش داد و علایم خلقی آنها را بهبود بخشید.