تحلیل نقدی لخطابات المقاومه والاحتلال والخیانه فی فیلم «عمر» السینمائی من منظور لاکلا وموف

دغدغه ی اشغالگری در جهان اسلام، به ویژه فلسطین، یکی از موضوعات مهمی است که گفتمان های بسیاری برای حل آن شکل گرفته است. تا جایی که این موضوع در سینمای فلسطین که خود جلوه ای از هنر و ادبیات مقاومت است، نمود پیدا کرده است. مساله اصلی که این پژوهش به دنبال واکاوی ابعاد آن است، چگونگی بازتاب مسایل سیاسی و اجتماعی در فیلم فلسطینی «عمر» به کارگردانی هانی ابواسعد و نیز کشف دلالت های گفتمان حاکم بر فیلم است. این موضوع بسیار مهم است؛ زیرا با کشف گفتمان های حاکم بر جوامع از طریق متون هنری، از زاویه ای متفاوت به مسیله ی فلسطین می نگرد و نگاهی نو در خواننده ایجاد می کند. در همین راستا، این مقاله با تکیه بر روش تحلیل گفتمان انتقادی لاکلایو و موفه، به بررسی گفتمان های درگیر در فیلم «عمر»، از منظر نشانه شناسی می پردازد. از جمله مهم ترین یافته های پژوهش در فیلم «عمر» سه گفتمان اصلی: مقاومت، اشغال و خیانت است. هر یک از شخصیت های این فیلم، به نوعی نماینده یکی از این سه گفتمان بوده که در عاملیت سوژگی خود، هویت طبقاتی خاصشان را بیان می کنند. در پایان، گفتمان مقاومت با نگاهی انتقادی نسبت به وضعیت موجود با کاربست دال های خالی وضعیت آرمانی را بازنمایی می کند و با اسطوره سازی و ساختارشکنی، چرخه معیوب اشغالگری و خیانت را متوقف می کند و عرصه سیاسی را به نفع خویش تغییر می دهد.