تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مکانیزم های دفاعی و بخشودگی در زنان مطلقه

طلاق عامل ازهم گسیختگی بنیادی ترین بخش جامعه یعنی خانواده است؛ ازاین رو مسایل و مشکلات پس از طلاق اهمیت بسیاری پیدا می کند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مکانیزم های دفاعی و بخشودگی در زنان مطلقه انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پژوهشی پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه های آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش را زنان مطلقه مراجعه کننده به تعدادی از مراکز مشاوره شهر تهران (مناطق ده و دوازده) در سال 1399 تشکیل دادند. از بین آن ها سی نفر واجد شرایط داوطلب به صورت تصادفی انتخاب شدند و در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، پرسش نامه سبک های دفاعی (اندروز و همکاران، 1993) و مقیاس بخشودگی در خانواده (پولارد و همکاران، 1998) روی هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه نوددقیقه ای دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ درمانی ارایه نشد. داده ها ازطریق آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 24تحلیل شدند. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، در خرده مقیاس های متغیر مکانیزم های دفاعی شامل تحول یافته (0٫001>p) و تحول نایافته (0٫001>p) و روان آزرده (0٫001>p) و در خرده مقیاس های متغیر بخشودگی شامل درک واقع بینانه (0٫001>p)، جبران عمل (0٫001>p)، دلجویی (0٫001>p) و احساس بهبودی (0٫003=p) بین گروه های آزمایش و گواه در پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت.

براساس یافته های پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود مکانیزم های دفاعی و بخشودگی در زنان مطلقه تاثیرگذار است.