تعیین اثربخشی روان درمانی معطوف به انتقال بر تنظیم هیجان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی از اختلالات بسیار شایع شخصیت در موقعیت های روان پزشکی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی معطوف به انتقال بر تنظیم هیجان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع تک آزمودنی به شیوه A-B-A بود. از میان افراد دارای اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک هادی شهرستان سیرجان در نیمه دوم سال 1399، سه نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری دردسترس ازطریق مصاحبه بالینی، اجرای پرسش نامه بالینی چندمحوری میلون-نسخه سوم (میلون، 1994) و پرسش نامه سازمان شخصیت (کرنبرگ، 2002) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. سپس به مدت دوازده ماه روان درمانی را دریافت کردند و در یک دوره چهارماهه پیگیری شدند. داده ها در سه مرحله خط پایه و درمان و پیگیری، طی شانزده ماه و با فاصله چهار ماه، ازطریق پرسش نامه تنظیم هیجان (گراس و جان، 2003) جمع آوری شد. برای تحلیل نتایج، شاخص های تحلیل دیداری، درصد بهبودی، اندازه اثر و تغییر پایا به کار رفت.

نتایج شاخص درصد بهبودی در مراحل درمان و پیگیری، برای متغیر سرکوب بیانی در مراجع اول (23٫99 و 49٫32) و مراجع دوم (25٫00 و 49٫30) و مراجع سوم (32٫72 و 55٫88) و برای متغیر ارزیابی مجدد در مراجع اول (74٫32 و 143٫24) و مراجع دوم (58٫72 و 119٫77) و مراجع سوم (50٫00 و 92٫45) به دست آمد. همه مقادیر شاخص تغییر پایا، بزرگ تر از 1٫96 شد و اندازه اثر کوهن بیشتر از متوسط بود که نشان از اثربخشی درمان و تداوم آن داشت.

روان درمانی معطوف به انتقال در دوازده ماه می تواند به طور موثر راهبرد ارزیابی مجدد را افزایش دهد و راهبرد سرکوب بیانی را در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کم کند. تحقیقات آینده برای درک عمیق تر از ابعاد درمان نیاز است.