مقایسه فعالیت بدنی در محیط های مختلف ورزشی بر سلامت عمومی و سبک زندگی زنان میان سال شهر یزد

یکی از راه های ارتقای کیفیت زندگی در دوران میان سالی، ورزش کردن است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه فعالیت بدنی در محیط های مختلف ورزشی بر سلامت عمومی و سبک زندگی زنان میان سال شهر یزد انجام گرفت.

روش این تحقیق از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این مطالعه را زنان میان سال شهر یزد در سال 1400 تشکیل دادند. پژوهش حاضر بر تعداد 120 نفر از زنان داوطلب واجد شرایط میان سال شهر یزد با دامنه سنی 35تا60 سال در سه گروه تجربی شامل باشگاه های ورزشی، ورزش های صبحگاهی، فعالیت بدنی در آب و یک گروه گواه (هر گروه سی نفر) انجام شد. برای جمع آوری داده ها، پرسش نامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979) و پرسش نامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت (واکر و هیل-پالرسکی، 1996) به کار رفت. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0٫05 به کمک نرم افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد.

نتایج نشان داد، سلامت عمومی (0٫033=p) و سبک زندگی (0٫001>p) زنان میان سال که در محیط های مختلف تمرین کردند، تفاوت معنا داری با یکدیگر داشت. بین گروه ورزش های صبحگاهی با گروه فعالیت بدنی در آب (0٫001>p) و گروه باشگاه های ورزشی (0٫012=p) در سلامت عمومی تفاوت معنا داری وجود داشت؛ ولی بین گروه باشگاه های ورزشی و فعالیت بدنی در آب تفاوت معناداری مشاهده نشد (0٫078=p)؛ بین گروه ورزش های صبحگاهی با گروه فعالیت بدنی در آب (0٫001>p) و گروه باشگاه های ورزشی (0٫001>p) در سبک زندگی تفاوت معنا داری وجود داشت؛ ولی بین گروه باشگاه های ورزشی و گروه فعالیت بدنی در آب تفاوت معناداری مشاهده نشد (0٫064=p)؛ همچنین بین گروه گواه با هریک از گروه های تجربی در متغیرهای مذکور تفاوت معناداری وجود داشت (0٫001>p).

براساس یافته های مطالعه، تمرین در محیط های متنوع ورزشی سبب افزایش سطح سلامت عمومی و بهبود در سبک زندگی زنان در میان سالی می شود؛ به خصوص ورزش های صبحگاهی بیشتر از سایر محیط ها بر سبک زندگی و سلامتی عمومی تاثیرگذار است.