فرآیند بازگشت به کار در بیماران پس از جراحی قلب: یک مطالعه نظریه پایه

اطلاعات محدودی در خصوص تجارب افراد از بازگشت به کار پس از جراحی قلب، با توجه به بافت فرهنگی- اجتماعی جامعه ایرانی در دسترس است. هدف این مطالعه، کشف فرآیند بازگشت به کار افراد پس از جراحی قلب است.

این مطالعه کیفی با رویکرد نظریه پایه در طی سال 1401-1400 انجام یافت. 21 فرد درگیر با فرآیند بازگشت به کار پس از جراحی قلب به روش نمونه گیری هدفمند و نظری از بخش جراحی قلب بیمارستان امیرالمومنین کردکوی و مراجعان به مطب جراحان قلب استان گلستان انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته و یادداشت در عرصه جمع آوری شد. تحلیل داده ها با روش کوربین و اشتراوس 2015 انجام یافت.

«احساس تردید نسبت به بازگشت به کار»، «حمایت روانی- اجتماعی درک شده»، «عوامل فردی و شغلی»، «پیامدهای نامطلوب جراحی قلب» و «پشتیبانی محدود موسسات دولتی/ غیردولتی» به عنوان عوامل زمینه ای موثر بر بازگشت به کار مشخص شدند. «تکاپو جهت تعدیل شغل»، «ارزیابی موقعیت» و «خودمدیریتی» به عنوان راهبردها و «تطبیق پذیری با شغل» به عنوان پیامد بازگشت به کار  معرفی شد. «تلاش مدبرانه جهت تطابق شغلی» به عنوان متغیر مرکزی شناسایی شد.

براساس نتایج، عوامل متعدد فردی و محیطی بر فرآیند بازگشت به کار افراد تحت جراحی قلب تاثیر دارد. تسهیل فرآیند بازگشت به کار نیازمند حمایت روانی- اجتماعی خانواده و محیط کاری است. توصیه می شود، سیاست گذاران بهداشتی و امور اجتماعی با توانمندسازی افراد در دوران بعد از نقاهت و ایجاد تعامل بین وزارت کار، بهداشت و درمان با سازمان های بیمه گر به تسهیل بازگشت به کار افراد پس از جراحی قلب کمک نمایند.