ارزیابی طرح واره های ناسازگار اولیه و نقش آن ها در ایجاد تمایز میان بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی I

اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی I (BID) دو بیماری روانی مزمن هستند. آن ها گاهی علایم و نشانه های مشابهی دارند. به همین دلیل تشخیص افتراقی بین آن ها دشوار است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی طرح واره های ناسازگار اولیه و نقش آن ها در تشخیص افتراقی بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی I بود.

در این مطالعه علی مقایسه ای، جامعه آماری را تمامی بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و اختلال دوقطبی I بستری در بیمارستان ابن سینای شیراز در سال های 1396-97 تشکیل دادند. نمونه گیری برای جمع آوری داده ها از دو گروه شامل سی نفر با اختلال دوقطبی I و سی نفر مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا انجام گرفت که به طور تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسش نامه 75سوالی طرح واره یانگ (یانگ و براون، 1998) استفاده شد. سپس پرسش نامه ها نمره گذاری شدند و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و تک متغیره (ANOVA) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 انجام شد. سطح معنا داری برای آزمون های آماری 0٫05=α بود.

نتایج نشان داد، باتوجه به طرح واره های ناسازگار اولیه، بین دو گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلال دوقطبی I، تنها در میانگین نمرات چهار طرح واره شکست (0٫041=p)، وابستگی/بی کفایتی (0٫018=p)، ازخودگذشتگی (ایثار) (0٫022=p) و خودکامگی (استحقاق) (0٫007=p) تفاوت معنادار داشت.

براساس نتایج این مطالعه، بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با طرح واره های شکست و وابستگی/بی کفایتی و بیماران دوقطبی Iبا طرح واره های ازخودگذشتگی (ایثار) و خودکامگی (استحقاق)، از یکدیگر افتراق داده می شوند؛ به عبارتی هر گروه از بیماران مذکور به وسیله دو طرح واره ناسازگار اختصاصی مربوط به گروه خود می تواند از گروه دیگر متمایز شود که در تشخیص افتراقی حایز اهمیت است.