تعیین الگوی ارتباطات مهارت های اجتماعی و مهار هیجان با آسیب به خود در زنان 20تا25ساله: نقش میانجی افسردگی و تجربه خشونت

 امروزه زنان و دختران نوجوان به واسطه تحول شرایط اجتماعی، جغرافیایی، فرهنگی، اقتصادی و مرحله ای از تحول که در آن قرار دارند، در جهانی پیچیده تر و چالش برانگیزتر از گذشته زندگی می کنند. هدف پژوهش حاضر، تعیین الگوی ارتباطات مهارت های اجتماعی و مهار هیجان با آسیب به خود در زنان 20تا25ساله با نقش میانجی افسردگی و تجربه خشونت بود.

 روش پژوهش، توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی ازطریق مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان 20تا25 سال شهر کرج در سال 1399 تشکیل دادند که 350 نفر از آنان به روش نمونه گیری هدفمند وارد پژوهش شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسش نامه آسیب به خود (سانسون و سانسون، 2010)، پرسش نامه افسردگی بک (بک و همکاران، 1996)، پرسش نامه مهارت های اجتماعی نوجوانان (ایندربیتزن و فوستر، 1992)، پرسش نامه مهار هیجان (راجر و نجاریان، 1989) و پرسش نامه سنجش خشونت نسبت به زنان (حاج- یحیی، 2003) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی ازطریق مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت. برای تحلیل روابط واسطه ای، روش بوت استرپ به کار رفت.

 مهارت های اجتماعی (0٫001>p، 0٫450-=β) و مهار هیجانی (0٫003=p، 0٫183-=β) دارای اثر منفی و مستقیم بر آسیب به خود و افسردگی (0٫001>p، 0٫440=β) و تجربه خشونت (0٫001>p، 0٫372=β) دارای اثر مثبت و مستقیم بر آسیب به خود بودند. اثرات غیرمستقیم مهارت های اجتماعی بر آسیب به خود با نقش واسطه ای افسردگی و تجربه خشونت به ترتیب برابر با 0٫2244- و 0٫2812- به دست آمد (0٫001>p). اثرات غیرمستقیم مهار هیجانی بر آسیب به خود با نقش واسطه ای افسردگی و تجربه خشونت به ترتیب برابر با 0٫1628- (0٫001>p) و 0٫0962- (0٫003=p) بود. شاخص های نکویی برازش از برازش مطلوب الگو با داده های گردآوری شده حمایت کردند (0٫545=PCFI، 0٫530=PNFI، 2٫82=/dfχ2، 0٫072=RMSEA، 0٫908=IFI، 0٫907=CFI، 0٫911=GFI).

 براساس نتایج پژوهش، با تقویت مهارت های اجتماعی و کنترل هیجان می توان به کم شدن رفتارهای آسیب به خود در زنان کمک کرد و افسردگی و تجربه خشونت، این رابطه را تضعیف می کنند.