مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و هیجان مدار بر نگرش به خیانت زناشویی افراد متاهل

نگرش به خیانت می تواند نقشی پررنگ در گرایش به خیانت زناشویی و طلاق در زوجین داشته باشد؛ ازاین رو، ارایه مداخلاتی در این راستا احساس می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان هیجان مدار بر نگرش به خیانت زناشویی افراد متاهل انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح تک آزمودنی بود. در این مطالعه از طرح خط پایه چندگانه استفاده شد. جامعه آماری را تمامی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر در سال 1398 تشکیل دادند. از این جامعه هشت زوج (شانزده مرد و زن) به شیوه نمونه گیری داوطلبانه وارد مطالعه شدند و زوجین به شیوه جایگزینی تصادفی در دو گروه درمان راه حل مدار (چهار زوج) و هیجان مدار (چهار زوج) قرار گرفتند. هشت جلسه درمان راه حل مدار و ده جلسه درمان هیجان مدار هرکدام به مدت زمان جلسه ای نود دقیقه برای هر دو گروه اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس نگرش به خیانت زناشویی (واتلی، 2008) بود. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها و نمره های به دست آمده از ارزیابی ها در سه مرحله خط پایه و درمان و پیگیری دوماهه از روش ترسیم دیداری و شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی استفاده شد.

مقایسه نمرات مرحله پیگیری با مراحل خط پایه و مداخله، روند کاهشی پایدار نمرات نگرش به خیانت زناشویی را در هر دو گروه درمان نشان داد. این امر اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان هیجان مدار را در کاهش میزان نگرش به خیانت زناشویی در افراد متاهل مشخص کرد. همچنین درمان هیجان مدار با 38٫12درصد در کاهش نگرش به خیانت زناشویی موفق تر از درمان راه حل مدار با 23٫22درصد بود.

باتوجه به نتایج، درمان راه حل مدار و درمان هیجان مدار منجربه کاهش نگرش به خیانت زناشویی در افراد متاهل می شود؛ اما درمان هیجان مدار در کاهش نگرش به خیانت زناشویی در افراد متاهل موفق تر از درمان راه حل مدار عمل می کند.