خودناتوان سازی تحصیلی براساس باورهای فراشناختی و کمال گرایی باتوجه به نقش واسطه ای جهت گیری هدف در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

خودناتوان سازی در دانش آموزان ازجمله عوامل دخیل در نبود پیشرفت تحصیلی به شمار می آید. تحقیق حاضر با هدف مدل سازی خودناتوان سازی تحصیلی براساس باور های فراشناختی و کمال گرایی باتوجه به نقش واسطه ای جهت گیری هدف در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه انجام شد.

روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود که در قالب مدل سازی معادلات ساختاری صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه تشکیل دادند. از این میان 827 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه باورهای فراشناختی (ولز و کارترایت-هاتون، 2004)، پرسش نامه کمال گرایی (هویت و فلت، 1991)، مقیاس خودناتوان سازی تحصیلی (میدگلی و همکاران، 1996) و پرسش نامه جهت گیری اهداف (میدگلی و همکاران، 1998) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل سازی معادلات ساختاری و به طور خاص از روش بوت استراپ استفاده شد. تحلیل داده ها در نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 و سطح خطای 0٫05 انجام گرفت.

نتایج نشان داد، بدون دخالت متغیر میانجی جهت گیری هدف، ضریب مسیر مستقیم بین باورهای فراشناختی (0٫023=p، 0٫49=β) و کمال گرایی (0٫006=p، 0٫58=β) با خودناتوان سازی تحصیلی معنادار به دست آمد. جهت گیری هدف بر رابطه بین باورهای فراشناختی و خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان اثر میانجیگری داشت (0٫005=p، 0٫248=β)؛ همچنین جهت گیری هدف بر رابطه بین کمال گرایی و خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان، دارای اثر میانجی بود (0٫009=p، 0٫488-=β). شاخص های نکویی برازش حاکی از برازش مناسب مدل پژوهش بود (0٫929=GFI، 0٫939=CFI، 0٫914=NFI، 0٫051=RMSEA).

باتوجه به یافته ها نتیجه گیری می شود که با دخالت متغیر میانجی جهت گیری هدف، باورهای فراشناختی و کمال گرایی بر خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان تاثیر معنا داری دارند.