تعیین اثربخشی شیوه والدگری مثبت بارکلی بر بهبود بهزیستی ذهنی والدین، شایستگی اجتماعی، عملکرد تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی دوره دوم مبتلا به ناتوانی های یادگیری با همبودی نارسایی توجه/بیش فعالی

عملکرد تحصیلی ضعیف و مشکلات اجتماعی و رفتاری باعث به وجودآمدن مشکلات روان شناختی در زندگی کودکان و والدین آن ها می شود؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شیوه والدگری مثبت بارکلی بر بهبود بهزیستی ذهنی والدین، شایستگی اجتماعی، عملکرد تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی دوره دوم مبتلا به اختلالات یادگیری با همبودی نارسایی توجه/بیش فعالی بود.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه های چهارم و پنجم و ششم مراکز دولتی اختلالات یادگیری منطقه چهار شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 و والدین آن ها تشکیل دادند. از بین این افراد، هفتاد نفر با استفاده از مقیاس درجه بندی کانزر فرم معلم (1991) و مقیاس ارزیابی اختلالات یادگیری (مک کارنی و آرثود، 2007) و باتوجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. سپس در غربالگری ثانویه با استفاده از فرم مصاحبه بالینی با والدین، سی نفر داوطلب وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، مقیاس رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (واتسون و همکاران، 1988) برای ارزیابی بهزیستی ذهنی، پرسش نامه شایستگی هیجانی اجتماعی (ژو و ای، 2012) و چک لیست رفتاری کودک (آخنباخ، 1991) بود. صرفا برای گروه آزمایش مداخله شیوه والدگری بارکلی در هشت جلسه نوددقیقه ای ارایه شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های خی دو و تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. برای تمام آزمون ها 0٫001=α مبنا قرار گرفت.

در گروه آزمایش، آموزش والدگری مثبت بارکلی در افزایش بهزیستی ذهنی والدین (0٫002=p)، شایستگی اجتماعی (0٫001=p)، عملکرد تحصیلی (0٫001=p) و کاهش مشکلات رفتاری (0٫001=p) موثر بود.

براساس یافته های پژوهش، آموزشی والدگری مثبت بارکلی منجربه بهبود بهزیستی ذهنی والدین، شایستگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی و کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری با همبودی نارسایی توجه/بیش فعالی می شود.