مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی مورد مطالعه: در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا انجام شد. روش پژوهش نیمه ‏آزمایشی با طرح پیش‏ آزمون، پس‏ آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه‏ گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا در متوسطه دوم از خانواده نظامیان در یکی از شهرک های نظامی شهر تهران در 1401-1400 بود که از میان آن‏ها با روش نمونه‏ گیری در دسترس 45 نفر انتخاب و در سه گروه 15 نفری گمارش شدند. گردآوری داده‏ ها با چک لیست اطلاعات جمعیت‏ شناختی-فرم محقق ساخته، پرسش‏نامه اجتناب تجربی (باند و همکاران، 2011) و پرسش‏نامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) صورت گرفت.توده بدنی بر اساس BMI ارزیابی شد.آزمودنی‏های هر دو گروه 8 جلسه آموزش دریافت کردند اما آزمودنی ‏های گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. داده‏ ها، با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه ‏گیری مکرر نشان داد که در مرحله پس‏آ زمون بین میانگین نمره کل تحمل پریشانی و ابعاد آن و نمره کل اجتناب تجربی در افراد سه گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). این تفاوت در مرحله پیگیری نیز از نظر آماری معنادار بود (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بن‏فرونی نشان داد در میزان اثربخشی دو روش آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P) اما میزان اثربخشی طرح‏واره در مقایسه با ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی در مراحل مختلف سنجش موثرتر بوده است (05/0>P)