بررسی تاثیر آموزش به روش یادگیری معکوس بر یادگیری پایدار مباحث زمین‎ شناسی کتاب علوم تجربی متوسطه اول منطقه خزل شهرستان نهاوند

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش معکوس بر یادگیری پایدار در آموزش بخش زمین‎شناسی درس علوم تجربی دانش‎ آموزان دختر پایه هشتم است. روش پژوهش حاضر، از لحاظ هدف، کاربردی است و از لحاظ میزان نظارت و درجه کنترل متغیرها، در زمره پژوهش های میدانی است. روش پژوهش، نیمه‎ آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش‎آموزان پایه هشتم مدارس دخترانه منطقه خزل استان همدان در شهرستان نهاوند، تشکیل می دهند. روش نمونه گیری، مبتنی بر هدف بوده و 30 نفر از جامعه آماری انتخاب و به‎ صورت غیرتصادفی در دو گروه همگن 15 نفری آزمایش و کنترل به‎ صورت مساوی گمارده شده‎اند. ابزار پژوهش، پرسشنامه یادگیری پایدار زکی‎خانی و همکاران (1399) بود. ابتدا دانش ‎آموزان گروه آزمایش و کنترل، پرسشنامه ‎ها را تکمیل و سپس در طی شش جلسه در کلاس‎های آموزشی حضور پیدا کردند. یافته ‏های پژوهش، حکایت از آن دارد که آموزش به روش یادگیری معکوس، بر یادگیری پایدار (استمرار یادگیری، تقویت حل مسیله، ایجاد تفکر خلاق و معناداری یادگیری) تاثیر معناداری دارد و منجر به افزایش در هرچهار مقیاس فوق می‎گردد. این یافته ‏ها، به فرایند فعال شدن دانش‎آموزان در فرایند یاددهی-یادگیری و افزایش دانش ‏آموزمحوری در کلاس درس -که در ماهیت این روش قرار دارد-، نسبت داده می شود. با توجه به نتایج پژوهش، به مسیولان توصیه می‎شود که در جلسات ضمن خدمت معلمان علوم تجربی، مراحل روش معکوس را آموزش و سایر روش‎ها را مورد بازنگری قرار دهند.