بررسی اهمیت نقش ژن های کلیدی در تشخیص و درمان سرطان ریه

سرطان ریه شایع ترین سرطان در سراسر جهان است که میزان مرگ و میر بالایی در مردان و زنان دارد. در ایران سرطان ریه سومین نوع سرطان شایع بوده و فراوانی آن به سرعت در حال افزایش است. میزان بالای مرگ و میر به این دلیل است که بیماران اغلب در مراحل پیشرفته بیماری تشخیص داده می شوند. بنابراین وجود مارکرهای مولکولی جهت تشخیص زودهنگام و انتخاب درمان استاندارد سرطان ریه ضروری است. مطالعات نشان دادند که واریانت های ژنتیکی زیادی وجود دارد که به طور قابل توجهی با بروز سرطان ریه مرتبط هستند. هدف ما در این مطالعه بررسی ژن های دخیل در بروز سرطان ریه است.

برای نگارش این مطالعه مروری، کلمات کلیدی سرطان ریه، ژن های کلیدی، بیومارکر بالینی و تشخیص زودرس در پایگاه های اینترنتی Science Direct،      Scopus، NCBI، PubMedو Google Scholar جستجو گردید و مقاله حاضر بر اساس آن ها نگاشته شد.

ژن های EGFR،KRAS ،BRAF و TP53 بالاترین اهمیت و نقش را در بروز سرطان ریه دارند؛ لذا شناسایی موتاسیون ها در ژن های مذکور می تواند به عنوان بیومارکر بالینی نقش مهمی در تشخیص و درمان سرطان ریه داشته باشد.

شناسایی ژن های دخیل در سرطان ریه می تواند به عنوان بیومارکرهای بالینی به منظور تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این بیماری مورد استفاده قرار گیرند. بیومارکرهای مولکولی می توانند این پتانسیل را داشته باشند که وضعیت کنونی روش های تشخیص زودرس و درمان هدفمند سرطان ریه را بهبود بخشند. شناخت ژن های دخیل در سرطان ریه به عنوان بیومارکرهای بالینی به منظور تشخیص زود هنگام و همچنین ارزیابی پاسخ به درمان جهت انتخاب یک درمان هدفمند می تواند نقش مهمی در تسهیل روند درمان، افزایش پاسخ به درمان، کاهش مرگ و میر و همچنین کاهش خسارات مادی و معنوی ناشی از این بیماری داشته باشد.