بررسی مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه ازاد بجنورد

آموزش پرستاری و مامایی بخشی از نظام آموزش عالی است که با حیات انسآن ها سروکار دارد . آموزش بالینی اساس برنامه های آموزشی رشته های پرستاری و مامایی را تشکیل می دهد. این مطالعه با هدف تعیین مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی طراحی گردیده است.

مطالعه حاضر به صورت مقطعی روی 120 نفر از دانشجویان مامایی و پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل دو بخش بود  بخش اول آن مربوط به مشخصات فردی و بخش دوم، با مقیاس 5 درجه ی لیکرت از شماره 1 تا 5 دارای 7حیطه : ارزشیابی مربیان، محیط و تسهیلات، عملکرد کارکنان، امکانات آموزشی و رفاهی، ارزشیابی برنامه ریزی آموزشی و دانشجو و ارتباط با بیمار، بود که بین دانشجویان توزیع گردید. سپس داده ها با استفاده از آمار تحلیلی و توصیفی و از طریق نرم افزار آماری spss23 تجزیه و تحلیل گردید.

در پژوهش حاضر از بین 120 نفر دانشجو 113 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. آموزش بالین به صورت کلی با نمره 306 در رتبه متوسط قرار گرفت. به طوریکه حیطه های  ارزشیابی مربیان با نمره 363، ارزشیابی محیط و تسهیلات با نمره 353، امکانات آموزشی با نمره 293 و ارزشیابی برنامه ریزی آموزشی با نمره 313، در رتبه متوسط قرار گرفتند. حیطه امکانات رفاهی با نمره 208 در رتبه ضعیف قرار گرفت. و حیطه های  ارزشیابی دانشجو از خود با نمره 417 و بیمار با نمره 395 در رتبه خوب قرار گرفتند.

نتایج پژوهش نشان داد دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی  نسبت به ارزشیابی دانشجو از خود، خوب بود ولی نسبت به امکانات رفاهی و در درجه بعد اموزشی دیدگاه خوبی ندارند و نارضایتی در انان دیده می شود.