تحلیل و بررسی مخاطرات جوی آتی مناطق شهری جنوب شرق ایران

امروزه تغییرات اقلیمی ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای موجب افزایش رخداد های حدی و مخاطرات جوی شده است. هدف از این پژوهش، تحلیل و بررسی آینده اقلیم بر مخاطرات جوی محدوده جنوب شرق ایران است. در این مطالعه جهت شبیه سازی داده های کمینه و بیشینه دما از داده های مدل CanESM2 تحت سه سناریوی (RCP2.6 ,RCP4.5 ,RCP8.5) با ریزگردانی آماری SDSM و جهت شبیه سازی داده های بارش از مدل Hadcm3 تحت سناریوهای(A1B ,A2, B1) با ریز گردانی آماری LARS-WG استفاده شده است. بدین منظور، پس از انجام واسنجی، صحت سنجی و مدلسازی داده ها در ایستگاه های منتخب، کارایی مدل از نظر میزان انطباق داده های پایه دما (1976-2005) و بارش (1986-2015) با مقادیرشبیه سازی (2041-2022) در سطح اطمینان معنی داری مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت انطباق داده های پایه با داده های شبیه سازی شده از سه معیار ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، ضریب تعیین (R2) و میانگین مربعات خطا (MSE) استفاده شده است. با توجه به داده های شبیه سازی شده چهار مخاطره مهم جوی خشکسالی، بارش های حدی، یخبندان و امواج گرمایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین رخداد پدیده خشکسالی در مرکز استان و در محدوده شهرستان های خاش، ایرانشهر و زاهدان اتفاق خواهد افتاد. بالاترین بارش های حدی در محدوده شهرستان ایرانشهر و سراوان مشاهده می گردد و شهرستان های زاهدان و خاش بارش های شدید و حدی بسیار کمی را تجربه خواهند کرد. بیشترین یخبندان سالانه در شهرستان خاش، زاهدان و پیرامون آن مشاهده می گردد.