سنجش محتوای فنول و عملکرد ذرت دانه ای در پاسخ به مصرف عناصر روی و آهن در شرایط قطع آبیاری

این آزمایش با هدف ارزیابی تاثیر عناصر ریزمغذی بر محتوای فنول برگ و عملکرد هیبرید SC704 ذرت در شرایط کمبود آب، در دو سال زراعی 1399-1398 و 1398-1397 در مزرعه شهید سالمی اهواز به صورت کرت های دوبار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی شامل عامل تنش کم‎آبی در سه سطح (آبیاری کامل (شاهد)، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی (14-12 برگی) و قطع آبیاری در مرحله ابتدای رشد دانه (15-13 روز پس از گرده افشانی))، کرت های فرعی شامل محلول پاشی سولفات روی در سه غلظت (0، 5 و 10 در هزار) و کرت های فرعی فرعی شامل محلول پاشی سولفات آهن در سه غلظت (0، 3 و 6 در هزار) بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که محلول پاشی سولفات روی در شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و ابتدای مرحله رشد دانه منجر به افزایش معنی دار هدایت روزنه ای و محتوای فنول برگ شد. کمترین پرولین برگ در شرایط آبیاری کامل و بدون محلول پاشی سولفات آهن به دست آمد. بیش ترین عملکرد بلال در آبیاری کامل با محلول پاشی سولفات آهن با غلظت 6 در هزار (66/9135 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که نسبت به عدم محلول پاشی در همین شرایط آبیاری 1/25 درصد افزایش داشت. به طور کلی، تغییرات نامطلوب شاخص های فیزیولوژیکی و عملکردی هیبرید SC704 ذرت تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی بیش تر از رشد رویشی بود و کاربرد سولفات روی و سولفات آهن در غلظت بهینه منجر به کاهش خسارت و آثار نامطلوب تنش کم آبی در این مراحل رشدی شد.