بررسی آمادگی و نگرش دانشجویان علوم پزشکی نسبت به آموزش الکترونیک

آموزش الکترونیکی به عنوان یک نوع آموزش انفرادی محسوب میشود که در آن فراگیران قادرند با توجه به استعدادهای خود به هدفهای آموزشی دست یابند.

این مطالعه در سال 99 بر روی 442 نفر از دانشجویان یکی از دانشگاه های علوم پزشکی منتخب شهر تهران انجام گرفت. پرسشنامه استفاده شده در این مطالعه دارای 3 بخش بود که بخش اول اطلاعات دموگرافیک و تحصیلی دانشجویان را جمع آوری نمود و بخش های بعدی شامل پرسشنامه مربوط به آمادگی یادگیری الکترونیک و بررسی نگرش دانشجویان به یادگیری الکترونیکی بود. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS 20 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی دار آماری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد.

نمره ی میانگین کل آمادگی یادگیری الکترونیک در میان تمام دانش جویان 0.12 ± 73/3 گزارش گردید. درزیر مقیاس ها مطلوب ترین نمره آمادگی مربوط به گفتگوهای گروهی اینترنتی (089/4) بود و کمترین نمره ی آمادگی مربوط به زیر مقیاس انگیزش (3.48) بوده است. میانگین نمره ی کلی نگرش به یادگیری الکترونیک 12.93 ± 705/75 به دست آمد. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن بین نگرش به یادگیری الکترونیک با مقطع تحصیلی (001/0>p و 350/0=cc) و نیز ترم تحصیلی (001/0>p و 293/0=cc) همبستگی مثبت و معنی داری بر قرار بود

دانشجویان از لحاظ آمادگی و نگرش نسبت به آموزش الکترونیک در سطح مناسبی قرار دارند و این نگرش در دانشجویان با افزایش ترم و مقطع آن ها مطلوب تر می گردد.