فرا حرفه گرایی در مدیریت علوی (مطالعه موردی: بررسی نامه ها و خطبه های حضرت علی علیه السلام به کارگزاران در نهج البلاغه)

در این تحقیق سعی شده تا با استفاده از توصیه های حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه خطاب به کارگزاران مرام نامه اخلاقی مدیران بازخوانی شود و با مقایسه آن با مولفه مرام اخلاقی، از مولفه های حرفه گرایی، تفاوت توصیه های اخلاقی حضرت به مدیران با توصیه های اخلاقی در حرفه گرایی، بر مبنای رفتارهای ارتباطی چهارگانه انسان، تبیین و تحلیل گردد. یافته های این جستار نشان می دهد که توصیه های حضرت به مدیران در رفتار ارتباطی قدسی شامل تعظیم داشتن خداوند و آخرت گرایی از بعد نظری و انجام فرایض و نماز به وقت و امثالهم از بعد عملی است. توصیه های حضرت به مدیران در مخالفت با هوای نفس، تقویت روحیه استقامت و پایداری و نظیر آن از توصیه هایی است که مربوط به رفتار ارتباطی درون شخصی مدیران است. توصیه های حضرت مرتبط با رفتار ارتباطی بین شخصی مدیران در دو دسته ارتباط با مردم از یک طرف و ارتباط با سازمان، کارکنان و مسیولان عالی رتبه از طرف دیگرقابل دسته بندی است. توصیه های کلی حضرت امیر علیه السلام در حفظ امانتداری، استفاده مطلوب از نعمتها و پرهیز از فساد در زمین برای تبیین ارتباط برون شخصی مدیران است. از تحلیل این یافته ها نتیجه می شود که توصیه های حضرت علی علیه السلام در رفتار ارتباطی قدسی کاملا متفاوت بوده و نقش محوری را برای اجرایی شدن توصیه های سه رفتار ارتباطی دیگر ایفا می کند. از نگاه ایشان خدامحوری و آخرت گرایی که با انجام واجبات الهی و دوری از حرام ها و مانند آن حاصل می شود می تواند ضمانت اجرایی برای ایجاد رفتارهای ارتباطی سازنده و خوب در حوزه های درون شخصی، بین شخصی و برون شحصی مدیران باشد