نقش پیش بینی کننده اضطراب ناشی از کرونا و سطوح فعالیت بدنی بر اختلال خوردن دانشجویان در دوران پاندمی کرونا

اختلال خوردن یکی از شایع ترین اختلالات گزارش شده در بین دختران نوجوان و جوان است. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین اختلال خوردن (نگرش تغذیه ای) با دانش تغذیه ای، سطح فعالیت بدنی و اضطراب ناشی از کرونا در دانشجویان دختر بود.

پژوهش حاضر از نوع مقطعی همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دختران دانشگاه فرهنگیان مشهد، پردیس شهید هاشمی نژاد (655 نفر) در سال تحصیلی 1399-1400 بود که از بین آنها تعداد 247 دانشجوی دختر به طور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های مربوط به دانش تغذیه، اختلال خوردن، اضطراب ناشی از کرونا، سطح فعالیت بدنی و شاخص های آنتروپومتریکی وابسته به سلامتی را تکمیل کردند. آزمون های کولموگراف اسمیرنوف، پیرسون و رگرسیون خطی با نرم افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد.

بین اختلال خوردن با اضطراب ناشی از کرونا و سطح فعالیت بدنی رابطه معناداری وجود داشت (0/01˂P). نتایج رگرسیون خطی نشان داد اضطراب ناشی از کرونا می تواند پیش بینی کننده اختلالات خوردن در دانشجویان دختر باشد (0/01 ˂P). با وجود ارتباط منفی معنادار بین اختلال خوردن با سطح فعالیت بدنی، با این حال، مدل رگرسیونی نشان داد که سطح فعالیت بدنی نمی تواند پیش بینی کننده اختلال خوردن در این افراد باشد (0/05˂P).

در شرایط بحرانی مانند همه گیری کرونا، افزایش سطح اضطراب موجب شیوع بالاتر اختلالات خوردن می شود. به نظر می رسد کاهش سطح اضطراب و شیوه های کنترل اضطراب می تواند به بهبود اختلالات خوردن در دانشجویان دختر کمک کند.