روایت به منزله خلق دوباره خویشتن در نزد املی نوتومب

هر روایت، عمل تولید روایی به صورت گفتاری یا نوشتاری و نقش عمده آن ایجاد رابطه میان جهان مفهومی و خیالی، یعنی داستان و واقعیت، است؛ همچنین وجود راوی را ایجاب می کند که بار مسیولیت روایت را برعهده گیرد. آملی نوتومب، نویسنده بلژیکی فرانسوی زبان که آثار فراوانی را نگاشته و از بدو کودکی از وطن خود دور بوده است، خالق آثاری است که بخش عمده آن تکرار و بازنویسی دوران کودکی و نوجوانی خود او است. تعدد شیوه های روایی در آثار آملی نوتومب سبب شده است نوشتار او که با هدف نشان دادن آگاهانه برخی حقایق زندگی انسان ها و حقوق بشر خلق شده است، از دیگر آثار ادبی متمایز باشد. با تکیه بر فرضیه های روایت شناسی داستان ژرار ژونت، بر آن شدیم تا گونه های روایی در بهداشت جنایتکار، ترس و لرز، متافیزیک تیوب ها، خرابکاری عاشقانه و زندگی گرسنگی اثر آملی نوتومب را بررسی کنیم تا به گونه های مختلف روایی در آثار این نویسنده پی ببریم. آیا روایتگر این رمان ها شخص نویسنده است؟ آیا«من» راوی، همان «من نوشتار» یا شخصیت داستان است؟ علت چنین انتخابی در نگارش آثار ادبی خودزندگینامه نویسی یا خودزندگینامه نویسی خیالی از سوی نویسنده چیست؟ پژوهش حاضر، هدف نویسنده را از خلق دوباره خود برای ما آشکار خواهد کرد.