تاثیر بیماری آلزایمر تجربی بر سلولهای التهابی، فیبرهای کلاژن و عروق جدید پریودنتال در رت‫های نر

تمایل به افزایش خطر ابتلا به زوال عقل در بیماران مبتلا به پریودنتیت وجود دارد ولی حالت عکس آن یعنی نقش بیماری آلزایمر بر بیماری پریودنتال هنوز نامشخص است، بنابراین در این مطالعه تاثیر بیماری آلزایمر تجربی بر سلول های التهابی پریودنتال، فیبرهای کلاژن و عروق جدید در رت های نر مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی، 16 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-230 گرم، به صورت تصادفی، به 2 گروه کنترل (سالین) و گروه تحت تیمار با 3 میلی‫گرم/ کیلوگرم استرپتوزوتوسین (تزریق دو طرفه در بطن‫های جانبی، با حجم10 میکرولیتر، در هر دو گروه) تقسیم شدند. پس از 4 هفته تیمار، در دو گروه آزمایش ماز آبی موریس بعمل آمد. سپس نمونه برداری از پاپیلای اطراف دو دندان برش دهنده مرکزی موش ها با بیهوشی عمیق انجام شد. نمونه ها پس از ثابت شدن و تهیه بلوک پارافین، برش های 5 میکرونی سریالی تهیه شد. پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین، میزان سلول های التهابی (ایوزینوفیل، ماست سل، سلول های پلی مورفونوکلیر)، رگ زایی و فیبروبلاست به کمک میکروسکوپ شمارش شدند. داده ها با نرم افزار SPSS-21 و آزمون T مستقل تحلیل شد.

نتایج بدست آمده نشان داد که بیماری آلزایمر موجب افزایش سلول های التهابی پریودنتال، فیبرهای کلاژن و عروق جدید در لثه موش ها می شود که تفاوت این تغییرات بین گروه تجربی و کنترل در همه پارامترها معنی دار بود (p< 0.00).

برطبق این یافته ها بیماری آلزایمر موجب بروز و یا تشدید التهاب و افزایش نرخ بیماری های پریودنتال در موش می شود و ممکن است همین اثر را هم در انسان داشته باشد.