شناسایی و تحلیل ساختاری پیشران های موثر بر آینده نظام آموزش دانشگاهی در فضای انقلاب صنعتی چهارم

انقلاب صنعتی چهارم شرایط جوامع، سازمان‏ها و نهادهایی مانند دانشگاه را با تحولات بنیادینی روبرو نموده است و برای دانشگاه‏ها ضرورت دارد با رویکرد ناشی از مبانی نظری آن آینده‏نگری نمایند. بر این اساس، هدف از این پژوهش، شناسایی و تحلیل ساختاری پیشران‏های موثر بر آینده‏ نظام آموزش دانشگاهی ایران در فضای انقلاب صنعتی چهارم است. پژوهش ازنظر هدف، توسعه‏ای-کاربردی و ازلحاظ ماهیت، توصیفی-اکتشافی است که از مدل‏ آمیخته (کیفی-کمی) برای جمع‏آوری داده‏ها استفاده گردید. پس از طی مراحل انتخاب جامعه و نمونه آماری تعداد 59 سند علمی و 8 نفر خبره به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد. در تجزیه وتحلیل داده‏ها، برای شناسایی پیشران‏ها از ابزار داده‏کاوی و برای تحلیل ساختاری پیشران‏های شناسایی شده از تکنیک دلفی و نرم‏افزار میک‏مک استفاده گردید. در مرحله اول یافته‏ها، تعداد 9 پیشران شناسایی گردید و در مرحله دوم نیز، نتایج تحلیل ساختاری نشان از 2 پیشران تاثیرگذار، 3 پیشران دووجهی، 3 پیشران وابسته و 1 پیشران قابل حذف داد. نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهای «آموزش و یادگیری شخصی سازی شده»، «کلان‏داده»، «رویکرد آموزشی موک‏» و «ادغام دانش و مهارت» به عنوان عوامل کلیدی و شکل‏دهنده به آینده نظام آموزش دانشگاهی ایران هستند. انتظار می‏رود نتایج این پژوهش در ارایه تفسیری ساختارمند و سیستمی از متغیرهای اصلی اثرگذار بر آینده نظام آموزش دانشگاهی ایران و روابط بین آن‏ها گام اثربخشی باشد.