مروری بر مفاهیم معنی داری آماری و بالینی با رویکرد آزمون فرضیه (p-value)

کاربرد و تفسیر معنی داری آماری برای اثبات اثربخشی یک مداخله و یا وجود رابطه بین دو متغیر، یک اصل اساسی و ضروری در مطالعات است. بطور سنتی تجزیه و تحلیل داده های یک مطالعه با استفاده از آزمون فرضیه و گزارش p-value انجام می شود. در دو دهه ی اخیر متخصصان آمار و متدولوژی، محاسبه ی p-value و به ویژه استفاده از آستانه ی پنج درصد برای تایید معنی داری آماری را نادرست می دانند. محدودیت های p-value مانند وابستگی مقدار آن به حجم نمونه و منعکس نکردن اهمیت بالینی به کرات اشاره شده است. متخصصان آمار و متدولوژی، گزارش تنهای p-value را کافی نمی دانند و گزارش شاخص اندازه ی اثر و حدود اطمینان بطور ملموسی تاکید شده است. با این حال مقالات متعددی به ویژه در مطالعات غیربالینی، به این امر توجه نکرده و حتی تفسیر صحیحی از p-value انجام نمی دهند. هدف نویسندگان این مقاله، ارایه ی یک دستورالعمل یکپارچه به پژوهشگران و متخصصین بالینی، به جهت گزارش صحیح معنی داری آماری و بالینی یافته ها بر اساس اهداف و طراحی مطالعات در علوم پزشکی با رویکرد آزمون فرضیه (گزارش p-value) بود.