«صورت بندی مفهومی قاعده های زرین و سیمین در نهج البلاغه»

یکی از عام ترین آموزه های کهن اخلاقی برابر دانستن خود با دیگران، قاعده زرین نام دارد که در گستره زمانی و مکانی از دیرباز مورد توجه مکاتب مختلف قرار گرفته است. این قاعده به عنوان ارزش و هنجار مهم اخلاقی با اتخاذ دیدگاه دیگری سبب ساز درک متقابل افراد از یکدیگر شده و خود سنگ بنای موازین دیگر اخلاقی به شمار می رود. لازمه ی اجرای این قاعده شناخت دقیق نیازها، خیر و شر دیگران با وجدان خویشتن است. قاعده زرین یعنی با دیگران آن گونه رفتار کن که دوست داری با تو رفتار شود و قاعده سیمین، آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران مپسند، بطور صریح و یا با تقریرهای مختلف در نهج البلاغه مورد تاکید قرار گرفته است. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه ای سعی در تببین تقریرهای مختلف قاعده زرین و سیمین در نهج البلاغه را دارد. بر اساس نتایج این بررسی انصاف، عدالت، یکسان انگاری منافع خویشتن با دیگران، عیب پوشی، هم نشینی با اقشار مختلف جامعه و ادب آموزی خویشتن از جمله صورت های مفهومی قاعده زرین در کلام امام علی (ع) است.