مدل سازی رفتار عابرین پیاده در انتخاب زمان عبور از مقطع عرضی معابر شهری

بیش از یک پنجم افرادی که در سراسر دنیا جان خود را در اثر تصادفات رانندگی از دست می دهند، عابرین پیاده هستند. مرگ و میر و جراحات عابرین پیاده اغلب قابل اجتناب است و می توان با اقدامات مختلف ایمنی و پیش بینی برخی عوامل اصلی تاثیرگذار در رفتار عابران هنگام مواجه آن ها با موقعیت های خطرساز تصمیمات واکنشی شان را بهبود بخشید. در این مقاله به منظور پیش بینی رفتار عابرین پیاده شهر تهران در هنگام مواجه با تقاطعات چراغدار و تعیین متغیرهای اصلی و تاثیرگذار بر فرآیند تصمیم گیری آن ها حرکت عبوری عابران به کمک دوربین های نظارت تصویری برداشت شد و سپس ویژگی های رفتاری همان عابران با پرسشنامه ای برداشت شد. . به منظور تعیین اهمیت و تاثیرگذاری هر یک از متغیرهای برداشت شده در فرآیند تصمیم گیری عابر، ساخت و پرداخت یک مدل لوجیت دوگانه در دستور کار قرار گرفت. همچنین در ادامه، جهت تعیین تاثیر متقابل متغیرهای آشکار و پنهان برهم و تفصیل نحوه تاثیرگذاری آنها در رفتار عابرپیاده اقدام به مدل سازی معادلات ساختاری گردید. نتایج مقایسه تطبیقی دو مدل نشان داد که تاثیر متغیرهای روانشاختی در مدل معادلات ساختاری خود را نشان می دهد و متغیرهای محیطی و ترافیکی به کمک مدل لوجیت قابل توصیف اند. همچنین مشخص شدکه تاثیر رفتار سایر عابرین بر رفتار عابر مورد نظر در هر دو مدل بسیار با اهمیت و معنادار است.