شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر عدم پذیرش بازارگاه های الکترونیکی در میان رانندگان وسایط حمل و نقل باری

استفاده از بازارگاه های الکترونیکی در بخش حمل ونقل جاده ای کالا سبب حذف واسطه برای توزیع بار در بین رانندگان، کاهش مدت فرایند توزیع بار بین رانندگان و کاهش میزان کمیسیون دریافتی از رانندگان می شود، با این وجود، رانندگان تمایل کمی به استفاده از آن دارند، هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عواملی است که باعث شده است علی الرغم فواید بازارگاه های الکترونیکی، رانندگان کمتر تمایل به استفاده از این روش اخذ بار برای حمل و نقل کالا داشته باشند. پژوهش حاضر، پژوهشی اکتشافی از نوع کاربردی است که از روش جمع آوری داده آمیخته (کیفی-کمی) استفاده می کند. برای شناسایی عوامل عدم پذیرش بازارگاه های الکترونیکی در حمل و نقل جاده ای کالا، مصاحبه های نیمه ساختار یافته با متصدیان حمل ونقل جاده ای کالا یعنی رانندگان انجام شد و عوامل با تکنیک تحلیل مضمون، شناسایی و طبقه بندی شد سپس با استفاده از تکنیک تاپسیس عوامل شناسایی شده اولویت بندی شدند. نتایج نشان داد که سختی تغییر شیوه حمل از  روش سنتی به الکترونیکی در بعد فرهنگی دارای بیشترین اثر در عدم استفاده از بازارگاه ها در میان رانندگان است و همچنین عوامل عدم اطلاع رسانی، عدم ارایه ارزش افزوده خدمات (یکسان بودن خدمات کل شرکت های بازارگاهی و نبود مزیت متفاوت) که هر دو در بعد شاخص مدیریتی هستند به ترتیب اولویت دوم و سوم مهمترین عواملی هستند که سبب شده اند بازارگاه های الکترونیکی در میان رانندگان وسایط باری جایگاه مقبولی نداشته باشد.