امکان سنجی کاربرد سنگدانه ‏های بازیافتی بتنی در راهسازی

بازیافت نخاله‏های ساختمانی و تولید مصالح سنگدانه‏ای بازیافتی در حال حاضر به عنوان رویکردی نوین به حل معضلات زیست‏محیطی مانند کمبود منابع سنگدانه‏ای طبیعی، تخریب معادن و زیست بوم‏ها و کمبود مراکز دفن نخاله کمک شایانی نموده است. به‏طورکلی سنگدانه‏های بازیافتی بتنی به مراتب کیفیت و مقاومت مکانیکی کمتری نسبت به سنگدانه ‏ای طبیعی دارند. با این حال باتوجه به محدودیت‏های موجود استفاده از این نوع مصالح بازیافتی در عملیات‏های عمرانی مانند راه‏سازی الزامی می‏نماید. در این مقاله مجموعا 9 نمونه شن (3 نمونه شن بازیافتی بتنی و 6 نمونه شن طبیعی) به‏منظور ارزیابی عملکرد فیزیکی و مکانیکی سنگدانه درنظر گرفته شد. شن‏های طبیعی از مناطق مختلف شهر تهران جمع آوری شد و شن‏های بازیافتی بتنی نیز از خردایش بتن های معمولی، خودتراکم و بتن مخلوط تولید شد. دلیل این موضوع امکان بررسی کیفیت و نوع بتن اولیه برروی رفتار عملکردی شن‏های بازیافتی بتنی بود. آزمایش‏های جذب آب، چگالی، سایش در دستگاه لوس آنجلس، خردشدگی و ضربه بر روی نمونه ها اعمال شد. سپس با استفاده از الزامات آیین‏نامه‏ای مصالح سنگدانه‏ای مصرفی در راه‏سازی امکان‏سنجی کاربرد سنگدانه‏های مورد آزمون بحث و بررسی شد. نتایج نشان داد که مجموعا شن‏های بازیافتی بتنی امکان استفاده در لایه‏های روسازی آسفالتی مانند رویه، آستر و آسفالت ماستیک را ندارند اما در سایر لایه‏های راهسازی مانند زیر اساس، اساس، رویه بتنی و شانه راه باتوجه به معیارهای مکانیکی مندرج در آیین‏نامه‏های راه‏سازی می‏توانند استفاده شوند. بررسی نوع بتن اولیه شن‏های بازیافتی بتنی نیز نشان داد که بتن اولیه برروی عملکرد مکانیکی شن‏های بازیافتی بتنی فاقد تاثیر است.