بررسی کارآیی کلاس های مجازی در آموزش جراحی پلاستیک در دوران همه گیری COVID19

همه گیری بیماری COVID19 در ایران اثرات گسترده ای داشته و دارد. تاثیر بیماری بر آموزش پزشکی منجر به تعطیلی دانشگاه ها و محدود شدن اقدامات درمانی به مداخلات ضروری و اورژانسی شد. با تعطیلی کلاس های دانشگاهی، آموزش آنلاین و از راه دور وسعت بیشتری پیدا کرد. مطالعه اخیر به بررسی میزان کمیت، کیفیت و میزان کارآمدی آموزش های آنلاین در مقطع فوق تخصص جراحی پلاستیک می پردازد.

مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که پس تایید از کمیته اخلاق پزشکی انجام شد. در این مطالعه رضایت دستیاران و اساتید گروه آموزشی جراحی ترمیمی و پلاستیک از نظر میزان کمی و کیفی کلاس های آموزش مجازی مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار از پرسشنامه و اطلاعات کمی مربوط به زمان کلاس ها و میزان مشارکت بر اساس مستندات موجود و فیلم کلاس ها استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 22 انجام شد. فراوانی متغیرهای کیفی به صورت نسبت و درصد و فراوانی متغیرهای کمی با محاسبه میانگین و انحراف معیار سنجیده شد.

نتایج مطالعه در ده حوزه شامل: استفاده از ابزار کمک آموزشی در فرآیند آموزش مجازی، امکان دسترسی شرکت کنندگان به منابع آموزشی، بررسی تعامل و مشارکت متقابل، رضایت از زمان برگزاری کلاس، دسترسی به کلاس برای شرکت کنندگان، روش های ارزشیابی و آزمون های مجازی، دسترسی به اساتید خارج از ساعت کلاس، رضایت از روش تدریس، رضایت از محتوای ارایه شده در کلاس و رضایت کلی از دوره آموزش مجازی بررسی و نشان داده شد در همه موارد آموزش مجازی با تفاوت معنی داری از نظر آماری مورد پذیرش افراد گروه قرار گرفته است.

با توجه به اینکه بیماری کرونا همچنان ادامه دارد و ممکن است بیماری شبیه به این مورد در آینده اتفاق بیافتد و با توجه به اینکه مطالعه ما مناسب بودن آموزش مجازی را توصیه می کند، بهتر است این روش در سطح وسیع تر آموزش داده شده و به کار برده شود.