تاثیر تلاوت آیات قرآن به روش ترتیل بر ظرفیت عملکردی افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی: یک مطالعه نیمه تجربی مقدماتی

بیماری انسدادی مزمن ریوی که با محدودیت جریان هوای دمی و بازدمی تعریف می شود، از بیماری های شایع و مهم تنفسی است. تنگی نفس فعالیتی از شکایت های اصلی این بیماران است که با محدودیت توان فیزیکی و جسمی این افراد به ویژه در هنگام انجام فعالیت های روزانه همراه است. بازتوانی ریه و ورزش های تنفسی همراه با دارودرمانی از اصلی ترین برنامه های درمانی در این بیماران است .یکی از موانع برنامه های بازتوانی، ناهماهنگی و عدم تطابق بین روش های درمانی و شاخص های فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی بیماران است که موجب شکست درمان در دراز مدت می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی تلاوت آیات قرآن به روش ترتیل به عنوان یک ورزش تنفسی فرهنگ مدار بر ظرفیت عملکردی بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی به انجام رسید.

مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی مقدماتی است که به صورت آینده نگر در بیماران سرپایی انسدادی مزمن ریوی که کاهش ظرفیت های تنفسی و کم توانی در انجام کارهای روزانه مانند راه رفتن داشتند و به کلینیک ریه مراجعه کرده بودند، انجام شد. تعداد هشت بیمار در مطالعه به صورت داوطلبانه و با مراعات کدهای اخلاقی شرکت کردند. زمان شروع مطالعه 25 فروردین 1400 بود و به مدت 6 هفته ادامه یافت. بیماران به مدت چهل روز هر تعدادی از آیات سوره مبارکه یاسین که برای آنها مقدور بود را به روش ترتیل تلاوت می کردند. پیامدهای مورد بررسی برای مقایسه نتایج پیش و پس آزمون، اندازه گیری حجم های تنفسی و آزمون شش دقیقه ای پیاده روی بود.

هشت بیمار داوطلب وارد مطالعه شدند. متوسط سن شرکت کنندگان (66/38 ± 12/00) سال بود. گستره سنی بین 42 تا 83 سال بود. سه بیمار زن و پنج نفر مرد بودند. متوسطFEV1 بعد از شرکت در مطالعه افزایش معنادار داشت (P-value = 0.0002) متوسط مسافت طی شده در تست پیاده روی شش دقیقه بعد از شرکت در مطالعه نیز به طور معنادار افزایش پیدا کرد و از (71/43 ± 310/66) متر به (25/365 ± 85/72) متر رسید (P-value = 0.0002). میزان تنگی نفس ادراک شده در حین تست پیاده روی شش دقیقه بعد از شرکت در مطالعه کاهش معنادار داشت (P-value = 0.0007).

نتایج مطالعه نشان می دهد که تلاوت قرآن به روش ترتیل که بیماران کهنسال به آن گرایش دارند و با فرهنگ اعتقادی آنها نیز هم خوانی دارد؛ از طریق تنظیم ارادی سرعت جریان هوای بازدمی و طولانی کردن زمان بازدم در زمان تولید آواهای قرآنی، باعث کاهش احتباس هوا در ریه ها و افزایش ظرفیت عملکردی و میزان مسافت طی شده در تست شش دقیقه پیاده روی می شود. از آنجایی که این روش بازتوانی به دلیل تولید آواهای های مطلوب مورد علاقه افراد است، بیماران تمایل بیشتری برای ادامه این روش بازتوانی به طور مستمر در دراز مدت خواهند داشت.