اجرای مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر بی قراری بیماران بخش مراقبت ویژه: یک مطالعه کارآزمایی بالینی سه سویه کور

علل متعددی باعث ایجاد بی قراری در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه می شوند که خود باعث بروز عوارض متعددی در بیماران خواهد شد. به این دلیل تاکنون روش های گوناگونی برای کاهش بی قراری انجام شده که هر یک مزایا و مشکلاتی را داشته اند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برنامه مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر میزان بی قراری در بیماران بخش مراقبت ویژه بود.

این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سو کور در سال 1395 بر روی 100 بیمار بخش مراقبت ویژه انجام شد. به صورت تصادفی دو بخش ICU در بیمارستان بعثت سنندج به عنوان بخش مداخله و کنترل انتخاب و بیماران واجد شرایط در هر بخش به صورت مجزا به روش تصادفی ساده به گروه مداخله یا کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله مراقبت مبتنی برالگوی سازگاری و در گروه کنترل مراقبت های روتین انجام شد.

میانگین بی قراری در زمان های مختلف تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و مداخله را نشان نداد (P>0.05).

مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی توسط پرستاران بر کاهش بی قراری بیماران بخش مراقبت ویژه تاثیر نداشت. پیشنهاد می شود در جهت ارتقاء سلامت بیماران در بخش مراقبت ویژه مراقبت های پرستاری سازمان یافته مبتنی بر سایر الگوهای پرستاری ارایه شود.