اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر درماندگی روان شناختی، کیفیت زندگی و تنظیم شناختی هیجان نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر درماندگی روان شناختی، کیفیت زندگی و تنظیم شناختی هیجان در نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان مضطرب مقطع متوسطه در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که به یکی از مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر اهواز مراجعه نمودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر دانش آموز مضطرب بود که با روش نمونه گیری در دسترس و به صورت هدفمند ، با توجه به ملاک های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را ده  جلسه 120 دقیقه ای هفتگی دریافت نمودند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. پیش از انجام مداخله و بعد از آن، اعضای گروه های آزمایش و کنترل به پرسش نامه های  درماندگی روان شناختی، کیفیت زندگی و تنظیم شناختی هیجان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نسخه 22  SPSS  و با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر درماندگی روان شناختی، کیفیت زندگی و تنظیم شناختی هیجان تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p). به عبارت دیگر طرحواره درمانی هیجانی  باعث کاهش درماندگی روان شناختی و افزایش کیفیت زندگی و تنظیم شناختی هیجان شد.