مروری بر مکانیک دویدن در افراد چاق یا دارای اضافه وزن

هدف:

 مشکل چاقی و اضافه وزن به یک معضل جهانی تبدیل شده است که می تواند مکانیک دویدن را در این افراد تحت تاثیر قرار دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر مروری بر مکانیک دویدن در افراد چاق یا دارای اضافه وزن بود.

روش ها:

 مطالعه حاضر از نوع کتابخانه ای و مروری سیستماتیک بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2003 تا ابتدای ماه ژانویه سال 2023 بود که در پایگاه های استنادی وب آوساینس، پایگاه مرکز اطلاعات علمی و جهاد دانشگاهی، مگ ایران، اسکاپوس، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام، پاب مد و گوگل-اسکولار صورت پذیرفت. به علاوه نوع مطالعه از نوع مقالات مروری بود. 17 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. در نهایت 12 مقاله در ارتباط با مکانیک دویدن در افراد دارای اضافه وزن و یا چاق بود مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها :

تعداد بررسی 3 مقاله نشان داد که مابین افزایش شاخص توده بدنی (BMI) و افزایش فشارهای کف پایی رابطه مستقیمی وجود دارد. به علاوه نتایج 2 مقاله در ارتباط افزایش نرخ بارگذاری در افراد چاق در حین دویدن بود. یافته های 2 مقاله حاکی از فروپاشی قوس های کف پایی و در نهایت کاهش شوک های ناشی از دویدن بود. بررسی نتایج یکی از مقالات نشان داد که در افراد دارای اضافه وزن یا چاق انجام تمریناتی همچون دویدن می تواند زمینه ای برای بروز ریزشکستگی های استخوان درشت نیی باشد. یافته های یکی از مقالات نیز نشان داد که افراد دارای شاخص توده بدنی بالا دامنه حرکتی کمتری نسبت به افراد با وزن نرمال در حین دویدن دارند. در نهایت یافته های 3 مقاله در حوزه فعالیت الکتریکی عضلات نشان داد که در افراد دارای اضافه وزن فعالیت هایی همچون دویدن می تواند در کاهش قدرت عضلات فلکسورهای کف پایی موثر باشد.

نتیجه گیری :

بر اساس مطالعه حاضر به نظر می رسد افراد چاق و دارای اضافه وزن در حین دویدن به دلایل بیومکانیکی در معرض آسیب قرار دارند.