اثر بخشی واقعیت درمانی بر کاهش اضطراب اجتماعی و اضطراب امتحانی دانش آموزان دختر دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی در کاهش علایم اضطراب اجتماعی و امتحانی دانش آموزان بود. تحقیق حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را 3856 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه 2 شهر تبریز تشکیل می دادند. نمونه آماری مشتمل بر 40 دانش آموز دارای علایم اضطراب اجتماعی و اضطراب امتحان بود که به روش هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.  برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر(1980) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (2000) استفاده شد. بعد از اتمام 8 جلسه واقعیت درمانی بر روی گروه آزمایش، مجددا آزمون اضطراب امتحانی و اجتماعی بر روی هر دو گروه اجرا شد. همچنین جهت پیگیری بعد از 45 روز، از هر دو گروه آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس  اندازه های مکرر (مختلط) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد واقعیت درمانی در بهبود علایم اضطراب اجتماعی  و اضطراب امتحانی دانش آموزان دبیرستانی موثر است. نتایج پیگیری نیز حاکی از تاثیر پایدار واقعیت درمانی بر کاهش اضطراب اجتماعی و اضطراب امتحانی بود. بر اساس نتایج بدست آمده می توان با استفاده از واقعیت درمانی اضطراب اجتماعی و امتحانی دانش آموزان را کاهش داد.