بررسی نقش عوامل مؤثر در پیدایش و تکوین جریان های واریزه ای ارتفاعات شمالغرب آذربایجان (جنوبغرب هادیشهر و دره دیز)

در حدود 90% از مساحت پیکره ارتفاعات دیوان داغی- دره دیز از سازندهای رسوبی (مانند انواع سنگ آهک، دولومیت، شیل، مارن و...) تشکیل شده است. عملکرد شدید نیروهای زمین ساختی به ویژه در سازندهای مقاوم و شکننده (سنگ آهک، دولومیتها و...) با ایجاد تراکم گسلی بالا (km.km2 1.70)، ریزگسل ها و... این منطقه را به صورت خرد و له شده در آورده است.
به موازات اثرات نوزمین ساخت، و حاکمیت سیستم فرسایش پریگلاسیر، به ویژه از ارتفاع 1700 متر به بالا، با تخریب و پسروی پرتگاه ها، جریانهای واریزه ای مجزا و ممتد بسیار تیپیک در سطح وسیعی شکل گرفته است. اغلب جریانهای واریزه ای منطقه در محل اسکارپ های حاصل از گسل های فعال، زیر بری آبراهه ها و رودخانه ها و محل ترانشه جاده ها، بسیار فعالند. جابجایی مداوم آنها هر از چند گاهی موجب مسدود شدن جاده و راه آهن بین المللی مرند- جلفا می شود. جریانهای واریزه ای منطقه عمدتا از نوع مجزا می باشند و در اغلب نقاط منطقه توسط فعالیت های انسانی، به شدت تحریک و جابجا می شوند. بعد از مورفومتری واریزه ها جهت تحلیل روابط همبستگی بین ابعاد مختلف آنها از رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج تحلیل های کمی نشان داد که همبستگی بالا با ضریب تبیین مناسب بین پارامترهای مختلف واریزه ها وجود دارد. در نهایت راهکارهای اساسی جهت کنترل و کاهش جابجایی آنها ارایه شده است.