عهدنامه های جهانی مرتبط با حقوق مالکیت فکری و توسعه دانش بنیان در ایران

این مقاله درباره  اهمیت مالکیت فکری در توسعه دانش بنیان و مهم ترین دلایل لزوم عضویت ایران در عهدنامه های جهانی مرتبط بحث می کند. دیدگاه های مخالفان احتمالی عضویت در این عهدنامه ها و سهل انگاری در اجرای قوانین ملی نیز تحلیل شده است. ازجمله پرسش های مهم این است که آیا «منافع» فرضی و ادعاشده مخالفان اساسا مبتنی بر «حقوق قانونی، انسانی، شرعی، و جهانی» مصرف کنندگان یا تولیدکنندگان اطلاعات است یا خیر؟ آیا برای حفظ بیشتر «منافع» و «حقوق» همه افراد و جامعه راه حل های بهتری وجود دارد؟ در این مقاله استدلال شده که ادامه سیاست های جاری درزمینه حقوق مالکیت فکری با حقوق انسانی، ملی و جهانی در تضاد است، نامشروع و برخلاف مستندات دینی است، با عقل و منطق در تعارض است، در تضاد با مصالح و منافع ملی است و برخلاف تجربه های ملی و جهانی است و حتی با منافع مصرف کنندگان اطلاعات نیز منافات دارد. همچنین استدلال شده است که هم کنشی و هم زمانی برخی از تغییرات فنی و اجتماعی، به ویژه در صنعت اطلاعات، ارتباطات و نشر، باعث شده است تا به بهانه عدم عضویت ایران در این عهدنامه ها، در بازار ملی تولید و مصرف کالاها و خدمات دانشی و حتی غیردانشی نیز اختلال ایجاد شود و کل جامعه با چالش های بزرگی روبرو باشد.