بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر افزایش توافق، رضایتمندی، همبستگی و ابراز محبت همسران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر افزایش توافق، رضایتمندی، همبستگی و ابراز محبت زوج ها بود.این پژوهش در چارچوب نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، با دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش، زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره تهران در سال 1396 بود. در این پژوهش، مرکز مشاوره به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. برای این منظور از بین 36 زوج مراجعه کننده، 20 زوج به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا بر روی زوج های هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی (زوج درمان متمرکز بر هیجان) بر روی گروه آزمایش به مدت 9 جلسه 90 دقیقه ای اجرا و پس از اتمام برنامه ی آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپنیر (1976) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که درمان متمرکز بر هیجان در افزایش توافق، رضایتمندی، همبستگی و ابراز محبت روج ها موثر است. بنابراین بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که از درمان متمرکز بر هیجان می توان در جهت افزایش سازگاری زناشویی به عنوان یک روش موثر سود برد.