اثر حاد برنامه های تمرینی مختلف بر عملکرد تیر اندازی و کنترل پاسچر افراد نظامی

تیراندازی یکی از ارکان اصلی نظامی گری می باشد. در حال حاضر در خصوص  تاثیر برنامه های تمرینی کوتاه مدت بر عملکرد تیراندازی نتایج روشنی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت هوازی، کشش ایستا و تمرینات ثبات مرکزی بر عملکرد تیراندازی و کنترل پاسچر افراد نظامی بود. در پژوهش حاضر 36 مرد تازه کار نظامی در دامنه سنی 25 - 18 سال مشارکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی 9 نفری فعالیت هوازی، کشش ایستا، ثبات مرکزی و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان در هر یک از مراحل پیش و پس آزمون 20 شلیک با تپانچه بادی انجام دادند. عملکرد تیراندازان با استفاده از دستگاه اسکت ارزیابی شد و همزمان اطلاعات مرکز فشار آزمودنی ها با استفاده از سیستم اندازه گیری توزیع فشار کف پایی ثبت گردید.  به منظور تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 0.05 استفاده شد.  نتایج نشان داد، میانگین نوسانات قدامی- خلفی (AP) و داخلی- خارجی (ML) مرکز فشار در گروه تمرین ثبات مرکزی به طور معناداری کمتر از تمرین هوازی،کشش ایستا و حالت کنترل بود (0.05<P). در بررسی متغیرهای مربوط به عملکرد تیراندازی نتایج نشان داد میانگین امتیاز رکورد تیر در گروه تمرین هوازی به طور معناداری از گروه های دیگر بالاتر بود (0.05<P)، با این حال، میانگین امتیاز رکورد بعد از کشش ایستا به طور معناداری از حالت کنترل پایین تر بود (0.05<P). همچنین نوسانات افقی، عمودی و میانگین نوسانات نقطه نشانه روی در تمرین هوازی به طور معناداری از برنامه های دیگر کمتر بود (0.05<P). به نظر می رسد که فعالیت هوازی کوتاه مدت با شدت متوسط در بهبود عملکرد تیراندازی تاثیرگذار است. تمرین ثبات مرکزی با وجود  بهبود تعادل، تاثیر مثبتی بر عملکرد تیراندازی ندارد.