تحلیل فقهی پزشکی مصرف نوشیدنی های انرژی زا و نشاط آور

 یکی از مسایل مهم در حوزه فقه پزشکی، نوشیدنی های انرژی زاست. وجود مواد محرک و نشاط آور در این نوع نوشیدنی ها مثل شکر و شیرین کننده ها، کافیین، عصاره های گیاهی خاص، اسیدهای آمینه، نگهدارنده ها و اسیدهای آلی و ویتامین های گروه «ب» با وجود استقبال گروه های سنی جوان و نوجوان از آن به هدف توانمندسازی و رفع خستگی، در عرصه علوم پزشکی و فقهی چالش هایی را ایجاد کرده است.

 این تحقیق در رابطه با وضعیت فقهی نوشیدنی های انرژی زا در پرتو قواعد فقهی با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است.

 با استقراء در دیدگاه ها و بررسی های فقهی حکم مصرف نوشیدنی های انرژی زا، در بین فقهای مذاهب اسلامی سه دیدگاه ناظر بر جواز، کراهت شدید یا تحریم و توقف وجود دارد. نتایج حاکی از این است که مصرف نوشیدنی های انرژی زا به تناسب شرایط و گروه های سنی مختلف، وصف فقهی مختلف پیدا می کند. دانشمندان در موضوع حرمت مصرف نوشیدنی های انرژی زا برای گروه های غیرسالم، اتفاق نظر دارند. براساس قاعده مقاصدی حاجیات و نیز قاعده اصولی «الحکم یدور مع علته وجودا و عدما» و برخی از نصوص شرعی صحیح، مصرف به اندازه نوشیدنی های انرژی زا به سبب مقوی و نشاط آور بودن، برای گروه های سنی سالم، مستحب موکد است.