اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیش آزمون و پس آزمون بود که از بین کلیه مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی شهر خمینی شهر (اصفهان) تعداد 60 نفر با توجه به ملاک های ورود به پژوهش و مصاحبه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 مادر) و گروه گواه (30 مادر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند. جهت ارزیابی تنیدگی در نظام والد-کودک از پرسشنامه خود گزار ش دهی آبیدین (1990) استفاده شد. داده ها با استفاه از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که متغیر مستقل در تقویت گری، خلق کودک، پذیرندگی، سازش پذیری اثر دارد. اما مداخله آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد نتوانسته منجر به بهبود عملکرد کودکان در متغیر بی توجهی/ فزون کنشی گردد (05/0<p). به طور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به بهبود تنش والدگری مادران شده است.