تاثیر آیرونی بر شکل گیری گروتسک در رمان آدم خواران

پژوهش حاضر تلاش دارد بر اساس ظرفیت های شگرد ادبی آیرونی (آیرونی ساختاری) به چگونگی ایجاد سبک گروتسک مبتنی بر نظریه فیلیپ تامسن در رمان آدم خواران اثر ژان توله بپردازد. توله در این رمان برغم لحظات خنده دار اولیه، حسی از رعب، وحشت و همچنین ترس و عذاب را ایجاد می کند. مسیله اصلی این است که چنین وضعیتی چگونه شکل می گیرد و آیرونی در شکل گیری سبک متن چه نقشی دارد. بر پایه این، در پژوهش پیش رو با استفاده از شیوه توصیفی- تحلیلی نمونه هایی از متن رمان آدم خواران را مورد بررسی قرار دادیم تا هدف از تاثیر آیرونی ساختاری بر تولید سبک گروتسک در این اثر تبیین شود. بدین منظور ابتدا تعریفی عام از آیرونی و گروتسک ارایه شد و سپس انواعی از آیرونی و کارکردهای آن را که در شکل گیری سبک گروتسک در رمان مورد بحث یاری رسان بودند، شرح و بسط دادیم. یافته های پژوهش نشان می دهد که در این اثر، آیرونی ناهمخوان، موقعیت، تقدیر و تراژیک با ایجاد موقعیت هایی دوگانه، وارونه، سرنوشت ناخواسته و تحمیلی و همچنین با به تصویر کشیدن فضایی غم انگیز و سیاه، عذاب آور و مشمیزکننده، سبب می شود نمودی گروتسکی در متن پدیدار شود با وجود اینکه این رمان تراژیک است، اما طنز گزنده آن مخاطب را در کشاکش خنده و انزجار مبهوت می کند؛ این حس ناهمگون و دوگانه در آدم خواران، حاصل انطباق آیرونی با برخی از عناصر گروتسک از منظر تامسن است. به طور کلی شاهد این امر هستیم که آیرونی های ناهمخوان، موقعیت، تقدیر و تراژیک در رمان مورد بحث تاثیر بسزایی در ایجاد سبک گروتسک داشته است.