اثر بخشی تمرین استقامتی و مصرف نانوکورکومین بر حافظه کوتاه مدت موش های مبتلا به تومور مغزی گلیوبلاستومای مولتی فرم

تومورهای مغزی از کشنده ترین بدخیمی ها می باشند و می توانند به طور مستقیم مغز را درگیر کنند که اغلب با اختلال در عملکردهای اجرایی و حافظه همراه است. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی تمرین استقامتی و مصرف نانوکورکومین برحافظه کوتاه مدت موش های مبتلا به تومور مغزی گلیوبلاستومای مولتی فرم بود.

در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی نر سالم نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی شامل گروه کنترل سالم پایه، کنترل سالم 4 هفته، کنترل سرطان پایه، کنترل سرطان 4 هفته، گروه سرطان+ نانوکورکومین، سرطان+ تمرین و سرطان+ تمرین+ نانوکورکومین تقسیم شدند. یک هفته پس از تزریق سلول های سرطانی در قشر پیشانی، همه حیوانات با انجام تست حافظه و هم چنین گاواژ مکمل نانوکورکومین به میزان mg/kg80 (28 روز، 5 روز در هفته) وارد برنامه اصلی تمرین بر روی نوارگردان (4 هفته، 18 متر بر دقیقه و 3 روز در هفته) شدند. در پایان موش ها قربانی، داده ها جمع آوری و نتایج با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی آنالیز گردید.

نتایج نشان داد تمرین استقامتی و مصرف نانوکورکومین به صورت معنی داری باعث کاهش حجم تومور درگروه سرطان+ تمرین+ نانوکورکومین شد(0/001 P=). هم چنین سبب افزایش معنی دار حافظه کوتاه مدت درگروه های مورد مطالعه نسبت به گروه سرطان 4 هفته  گردید(0/001 P=).

براساس یافته های مطالعه حاضر انجام تمرینات استقامتی به همراه مصرف نانوکورکومین، احتمالا می تواند علاوه برکاهش حجم تومور باعث بهبود حافظه کوتاه مدت در موش های مبتلا به تومور مغزی شود.