تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر استرس ناباروری و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور

امروزه ناباروری یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی و یکی از مهم ترین بحران های دوران زندگی به شمار می رود که به مشکلات روانشناختی از جمله استرس ناباروری و دلزدگی زناشویی منجر می‎شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر استرس ناباروری و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی، از بین زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک تخصصی زنان و زایمان در شهرستان ساری در سال 1401 از 43 نفر به صورت غیر تصادفی و در دسترس نمونه‎گیری شد. سپس به طور تصادفی در دو گروه مداخله شناختی-رفتاری (15 نفر) و گروه شاهد (15 نفر) بدون اجرای مداخله جای گرفتند. مداخله شناختی-رفتاری طبق پروتکل (بایلینگ) طی 12 جلسه 45 دقیقه ای هفتگی اجرا شد. نمونه‎ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 45 روزه، به وسیله پرسشنامه های استرس ناباروری نیوتن و همکاران (1999) و دلزدگی زناشویی پاینز (2005) ارزیابی شدند. داده‎ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم‎افزار SPSS24 آنالیز شد.

درگروه مداخله، میانگین نمرات به ترتیب در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری برای استرس ناباروری (19/471 ± 200/866)، (12/719 ± 146/066) و (16/086 ± 153/066) و برای دلزدگی زناشویی (12/052 ± 97/533)، (5/570  ± 67/065) و (8/276 ± 74/666) بود، که کاهش معنی داری در دو مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش‏آزمون داشت (0/05>P)، اما تفاوت معنی داری در گروه شاهد دیده نشد (0/05<P)، هم چنین نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری در زنان نابارور موجب کاهش استرس ناباروری (0/000 P= 24/700 ، F=) و دلزدگی زناشویی (0/001 P= 146/146 ، F=) شد.

نتایج حاکی از اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در کاهش استرس ناباروری و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور بود، بنابراین می توان از این درمان در کنار سایر روش های درمانی پزشکی در درمانگاه های مختص ناباروری در جهت کاهش نیازها و مشکلات روانشناختی زنان نابارور بهره برد.