بررسی بیان مارکر CD117 و ارتباط آن با بزرگی خوش خیم پروستات و درجه بدخیمی گلیسون در آدنوکارسینوم پروستات

سرطان پروستات دومین علت مرگ ناشی از بدخیمی ها در مردان است. تشخیص زودرس و شناسایی فاکتورهای موثر بر پیش آگهی بیماران به پیش بینی پیامد بالینی و انتخاب نوع درمان برای هر بیمار کمک می کند. ارتباط بیان CD117 با پیش آگهی تومورهای مختلف نشان داده شده است و شواهدی از نقش این مارکر در بیماری زایی کارسینوم پروستات وجود دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان مارکر CD117 در هایپرپلازی خوش خیم و آدنوکارسینوم پروستات و ارتباط آن با درجه گلیسون بود.

در این مطالعه مقطعی، بلوک های پارافینی از 85 نمونه هایپرپلازی خوش خیم و 78 نمونه آدنوکارسینوم پروستات که طی سال های 1397 تا 1400 به بیمارستان شهید مصطفی خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند، مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی ضد CD117 قرار گرفتند. رنگ آمیزی غشایی و سیتوپلاسمی در بیش از 10 درصد سلول های اپی تلیال توموری به عنوان نتیجه مثبت در نظر گرفته شد.

در مطالعه حاضر، بیان مثبت CD117 در 1/27 درصد نمونه های هایپرپلازی خوش خیم و 50 درصد نمونه های آدنوکارسینوم پروستات مشاهده شد که تفاوت آماری معنی داری را نشان می دهد (003/0P=). ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت بیان CD117 با درجه گلیسون اولیه وجود نداشت (166/0P=)، اما درجه  گلیسون ثانویه و نمره گلیسون مجموع، ارتباط آماری معنی داری را با وضعیت بیان CD117 نشان دادند (به ترتیب002/0 P= و017/0 P=).

براساس یافته های این مطالعه، بیان مارکر CD117 در نمونه های کارسینوم پروستات بالاتر از نمونه های هایپرپلازی خوش خیم پروستات می باشد و افزایش میزان بیان آن با افزایش درجه گلیسون تومور به عنوان یکی از معیارهای تعیین پیش آگهی کارسینوم پروستات ارتباط دارد.