نقش استرس ادراک شده، ناگویی هیجانی و ذهن آگاهی در پیش بینی افکار خودکشی دانشجویان پرستاری

دانشجویان پرستاری یکی از گروه های در معرض خطر خودکشی می باشند و افکار خودکشی یک عامل پیشگویی کننده مهم برای اقدام به خودکشی و تکمیل آن است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش استرس ادراک شده، ناگویی هیجانی و ذهن آگاهی در پیش بینی افکار خودکشی دانشجویان پرستاری انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. تعداد 180 نفر از دانشجویان پرستاری در حال تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در نیمه دوم سال 1401 با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو باگبی و همکاران (1994)، مقیاس آگاهی و توجه هوشیارانه برون و رایان (2003) و  مقیاس افکار خودکشی بک (1991) پاسخ دادند. داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که بین استرس ادراک شده و ناگویی هیجانی با افکار خودکشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین ذهن آگاهی با افکار خودکشی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نیز آشکار کرد که 9/49 درصد واریانس افکار خودکشی دانشجویان پرستاری به وسیله استرس ادراک شده، ناگویی هیجانی و ذهن‏آگاهی ‏تبیین می‏شود.

 یافته های پژوهش حاضر نشان داد که استرس ادراک شده و ناگویی هیجانی به عنوان عامل خطر و ذهن آگاهی به عنوان عامل محافظت کننده در بروز افکار خودکشی نقش دارند. از این رو، برای پیشگیری از اقدام به خودکشی دانشجویان پرستاری توصیه می شود به درمان های مبتنی بر تنظیم هیجان، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، رفتار درمانی دیالکتیک، درمان مبنی بر ذهنی سازی توجه ویژه ای شود.