اثر آدریامایسین بر بیان α1β1، α1β4 و ανβ3 در اندومتر موش صحرایی در فاز استروس

اگرچه اثر آدریامایسین، یک داروی شیمیایی که برای درمان سرطان استفاده می شود، به عنوان اثر بر گامتوژنز و عملکرد تخمدان شناخته شده است، اما اثر دارو بر پذیرش آندومتر و بیان ژن های اینتگرین نامشخص است. برای پر کردن این شکاف، هدف ما بررسی اثر آدریامایسین بر بیان ژن های اینتگرین است که در پذیرش آندومتر نقش دارند.

در این مطالعه 32 موش ماده با وزن حدود 200 گرم مورد آزمایش قرار گرفتند. موش ها به 4 گروه موش های سالم (شم)، کنترل و تجربی با آدریامایسین با دوزهای mg/kg 4 و mg/kg 8 به مدت 6 هفته تقسیم شدند. دو هفته پس از تزریق آدریامایسین با دوز 8 میلی گرم بر کیلوگرم در گروه درمان، تمام موش ها قربانی شدند، اما گروه درمان با دوز 4 میلی گرم بر کیلوگرم آدریامایسین درمان را ادامه داد. سپس فاز فحلی در سه گروه با استفاده از اسمیر واژینال تعیین شد. بافت آندومتر برداشته شد و سطح بیان ژن ژن های α1β1، α1β4 و ανβ3 با استفاده از روش Real-time PCR در سه گروه بررسی شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وزن موش ها در گروه درمان با آدریامایسین به طور معنی داری کاهش یافت. روند کاهش وزن به دوز بستگی دارد. بیان ژن اینتگرین در گروه آدریامایسین در فاز فحلی در مقایسه با گروه شاهد و شم تفاوت معنی داری نداشت (05/0>p). در گروه آدریامایسین، بیان اینتگرین α1 به طور قابل توجهی افزایش یافت (05/0<p؛ 013/0=p).

بیان ژن های اینتگرین به جز اینتگرین آلفا1 (intgα1) در طول فاز فحلی در اندومتر تیمار شده با داروی آدریامایسین تغییری نکرد. احتمالا آدریامایسین هیچ تاثیری بر بیان ژن های اینتگرین نداشته است.