بررسی اثرات ویتامین های محلول در آب و محلول در چربی در بیماری آلزایمر و پارکینسون

بیماری های تحلیل برنده عصبی سبب اختلالات متعدد در عملکرد نورونی در مغز می شوند که منجر به اختلالات شناختی و ناتوانی در نورون حرکتی می شود. اگرچه فاکتورهای متعددی در گسترش این بیماری ها نقش دارند، مواد غذایی توانسته اند در پاتوژنز این بیماری ها ایفای نقش کنند.  کمبود های تغذیه ای یا عدم تعادل در تنظیم ویتامین ها ممکن است بر متابولیسم نورونی اثر گذاشته و منجر به عملکرد های غیر طبیعی در مغز مانند تولید استرس اکسیداتیو، اختلال عملکرد میتوکندری، تجمع پروتیین ها (سینوکلین، پلاک های بتا آمیلویید) شوند. این مساله در نهایت منجر به بیماری تحلیل برنده عصبی می شود. ویتامین های محلول در آب و محلول در چربی نه تنها می توانند از ابتلا به بیماری های پارکینسون و آلزایمر جلوگیری کنند بلکه با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی خود بر روی این بیماری ها اثر درمانی دارند. البته لازم به ذکر است نتایج برخی از مطالعات هیچ ارتباطی را بین عملکرد ویتامین و پیشگیری از بیماری های تحلیل برنده عصبی نشان نمی دهند.

با توجه به  نقش محافظت کننده عصبی ویتامین های محلول در آب و چربی، در این مقاله مروی اثرات این ویتامین ها  بر روی بیماری های تحلیل برنده عصبی را  مورد بحث قرار داده ایم.