ارزیابی کسر جهشی در بیماران با سکته حاد قلبی تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست

مداخله عروق کرونر از راه پوست(PCI) یک راهبرد خونرسانی مجدد برای افزایش طول عمر و کسر جهشی در بیماران انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعهST (STEMI) است، لذا هدف از این مطالعه تعیین و ارزیابی کسر جهشی در بیماران با سکته حاد قلبی تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست بود.

این یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی می باشد که در سال 1401 در بیمارستان های گلستان و امام خمینی اهواز بر روی 176 بیمار انجام شد. بیمارانی که در 12ساعت اول تحت عمل آنژیوپلاستی قرار گرفتند(بدون دریافت داروی فیبرینولیتیک) و بیمارانی که طی 2412 ساعت پس از مراجعه تحت آنژیوپلاستی قرار گرفتند(بعد از دریافت داروی فیبرینولیتیک)، 40 روز پس از درمان، تمامی بیماران مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع ضایعه، تعداد رگ درگیر، نوع رگ درگیر و محل ضایعه از نظر میزان افزایش کسر جهشی با هم مقایسه شدند. از آمار توصیفی جهت ارایه نمایش داده های کمی به صورت میانگین ± انحراف معیار و برای متغیر های کیفی به صورت درصد، جداول و نمودار ها استفاده شد. از تست کای اسکویر جهت مقایسه فراوانی در دو گروه استفاده گردید. جهت مقایسه میانگین در دو گروه از آزمون تی تست استفاده شد. برای مقایسه دو گروه مورد و کنترل از نظر فراوانی هر کدام از ژنوتیپ ها نسبت شانس محاسبه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی تست تجزیه و تحلیل شدند.

بیشترین نوع ضایعه تشخیص داده شده در بیماران از نوع B (4/61 درصد) بود و شایع ترین رگ درگیر در بیماران، شریان کرونری نزولی قدامی چپ(2/60 درصد) بود. شایع ترین ناحیه درگیر در بیماران مورد مطالعه، قدامی(8/56 درصد) تشخیص داده شد. تفاوت معنی داری در افزایش کسر جهشی بین دو گروه دیده نشد(2/0=p). تفاوت قابل ملاحظه ای میان کسر جهشی، 40 روز پس از درمان بر اساس ناحیه درگیر دیده شده(001/0>p)، به طوری که در ابتدای سکته قلبی و قبل از آنژیوپلاستی بیشترین و کمترین میزان سر جهشی، به ترتیب در بیماران با درگیری در ناحیه خلفی(9/5±2/46) و قدامی(4/6±2/32) بود، پس از آنژیوپلاستی بدون توجه به زمان بیشتریتن افزایش در کسر جهشی دوم(40 روز بعد از سکته قلبی) در بیماران بادارای انسداد شریان قدامی مشاهده شد. هم چنین بیشترین میزان کسر جهشی در بیماران با درگیری رگ شریان کرورنری راست(7±7/45) و کمترین میزان کسر جهشی در درگیری رگ کرونر نزولی قدامی چپ(4/6±4/32) دیده شد (001/0>p)، تفاوتی بین بیماران از نظر نوع ضایعه دیده نشد(2/0=p). تعداد رگ های درگیر تاثیری بر میزان EF پس از درمان نداشت(9/0=p) و هیچ ارتباط معنی داری بین اثر ریسک فاکتورها و میزان EF مشاهده نگردید(05/0<p).

بر پایه نتایج حاصله از این مطالعه، شریان کرونری نزولی قدامی چپ و ناحیه قدامی بیشترین نواحی درگیر در بیماران انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST می باشند که منجر به کاهش بیشتر کسر جهشی می شوند و هم چنین بعد از آنژیوپلاستی، افزایش بیشتری در کسر جهشی دوم(40 روز بعد از سکته قلبی) را تجربه می کنند.