سبک شناسی منطقه ای کوفی شرقی: صفات قلم کوفی در قرآن تازه یاب ری

از تاریخ نسخه پردازی منطقه ای سده های نخست هجری در ایران آگاهی های ناچیزی در دست است. زیرا اندک نسخه های به جامانده از این سده ها به سبب نداشتن برگه انجامه یا اطلاعاتی که زمان و مکان دقیق تولید نسخه را در بر داشته باشد، ملاکی معتبر برای شناخت شیوه های منطقه ای قرآن نگاری نبوده است. از همین رو، نمونه هایی که آگاهی دقیقی از زمان و مکان تولید نسخه به دست دهد به منزله محور مطالعات اهمیتی درخور می یابند، مانند قرآن ابن بواب، مورخ 391 ق. اخیرا در میان اوراق بازیافته کتابخانه آستان قدس رضوی بخشی از یک قرآن کشف شد، که آگاهی های بسیار دقیق و ارزنده ای از محل و زمان تولید، حامی و نام کاتب و مذهب در بر دارد. این نسخه را عباس بن محمد بن عباس مصاحفی قزوینی در سال 391ق در ری برای «خزانه الکتب» سیده خاتون، همسر فخرالدوله دیلمی، تهیه کرده است. ارزیابی دقیق تر انجامه و ویژگی های نسخه از ارتباط سبکی با قرآن های اصفهانی، مانند کشواد شواد بن املاس (مورخ 327ق، اصفهان)، حکایت می کند. همچنین در تذهیب نسخه نشانه هایی مشترک با آرایه های بناهای عصر ساسانی ری هست که حاکی از وجود سبک محلی تذهیب است. در نهایت، مصاحفی قزوینی را باید جزو آخرین وراقانی به شمار آورد که تمام مراحل کتابت و تذهیب را به تنهایی بر عهده داشته است.