پیش بینی آلکسی تایمیا بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

چکیده با توجه به شیوع بالا و تاثیرات منفی اختلالات شخصیت مرزی بر فرد مبتلا و جامعه، اهمیت شناخت هر چه بیشتر این اختلال و شناسایی عوامل و متغیرهای پیش بینی کننده این اختلالات احساس می شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی آلکسی تایمیا بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش پژوهش: مطالعه از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان مقطعی، از نظر داده ها کمی و از نظر روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراحعه کننده به مراکز مشاوره شهر همدان از اسفند ماه 1400 تا پایان خرداد 1401 بود. نمونه بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (2007) 107 نفر و به لحاظ احتیاط به 120 نفر افزایش یافت. روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند بود. ابزار پژوهش سه پرسشنامه آلکسی تایمیا بگبی، پارکر و تیلور (1994)، طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ (1999) و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) بود. جهت آزمون فرضیه از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد مسیر گاما در حوزه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل و گوش به زنگی بیش از حد/ بازداری به آلکسی تایمیا معنادار است. مسیر گاما از محدودیت های مختل به متغیرهای میانجی تنظیم هیجانی مثبت و مسیر گاما از بریدگی و طرد، محدودیت های مختل و دیگر جهت مندی به متغیرهای میانجی تنظیم هیجانی منفی معنادار است. مسیر بتا از مسیر تنظیم هیجانی مثبت و همچنین تنظیم هیجانی منفی به آلکسی تایمیا معنادار است. طرح واره های ناسازگار اولیه و راهبردهای تنظیم هیجان منفی می توانند زمینه ساز الکسی تایمیا در افراد مبتلال به اختلال شخصیت مرزی شوند. کلید واژه ها: آلکسی تایمیا، طرح واره های ناسازگار اولیه، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، اختلال شخصیت مرزی